Ik kan iedereen aanraden de site van Fragment leeg te trekken. Die genereuze Russen hebben er fijne dingen opstaan. Zoals SCSI-9, waarvan ook al 'ns werk op Kompakt is verschenen.
Oja, dat PayPal-icoontje dat op die sites staat, daar moet je 'ns op clicken. Kun je doneren. Want als ze het gratis aanbieden, mag het wel worden beloond.
Zo koud als de winter op het moment in Rusland is, zo warm zijn de minimale klanken van het Russische label Fragment. Hier kunnen we de schaatsen in het vet laten, maar zijn er genoeg andere zaken waar me de rillingen van over de rug lopen (zoals de uitzending van Zembla vanavond). Laten we onze hartjes warmen aan Mujuice.
Briljante titel: Revenge of the broken bongo. Ja ja, die kapotte bongo komt in elektronische vorm wraak nemen. Een duistere, zoete wraak. Donkere, pompende, minimale diepe electro/techno uit Zweden. Wat Jonas Dunkel verder hobbiet met z'n Fibre Optic Friends kan me niet zo boeien. De knipogen naar Daft Punk en Kraftwerk zijn te vet.
Luister hier naar Revenge of the broken bongo. En hier naar Bongo Music. Ok purist, ook nog de sleeve erbij.
En als je dan toch bezig bent, struin dan die hele site van Bevlar 'ns door. Zit veel lekkers tussen.
Since May 2004 we publish music on the web - electronica, breaks, techno and dub. Bevlar User, our sublabel, deals strictly with house.
Free music. Goed initiatief.
Op deze site vind je nog een nummer van Jonas Dunkel. Zet even je pop-up-blocker uit als je wilt luisteren.
Als je zin hebt in ongelofelijk vuige, smerige, gore, vunzig lekkere rock & roll kun je een oude plaat van The Stooges op zetten. Liefst een of ander vaag concert begin zeventiger jaren. Wat je ook kunt doen is naar Pink van Boris luisteren. Krijg je meteen een vette lik stoner drones mee waar je UUUUUUU tegen zegt.
Het jaar is nog maar drie dagen jong - ik sleep de nieuwjaarsblues nog met me mee - maar de nieuwe pareltjes dienen zich al aan. Coil bijvoorbeeld, The Ape of Naples komt volgende week uit. Een verzameling nummers waarmee Jhonn Balance bezig was tot een paar dagen voor zijn dood, vorig jaar. En wat ouder materiaal dat wel al live is gespeeld maar nooit op een studio-album verschenen. Het klinkt zeker niet als allegaartje. Alle nummers zijn zeer gelijkmatig en warm (marimba!) geproduceerd. Het gevoel van sterfelijkheid (eerste zin van de cd: Does death come alone or with eager reinforcements?) dat het album ademt, kan natuurlijk zijn ingegeven door de wetenschap dat Balance niet meer onder ons is. Bovendien maakte Coil nooit de vrolijkste muziek, maar toch... zijn dood geeft er een extra dimensie aan. (Dank voor de tip, Joris.)
Ook mooi: The Brave and the Bold, een bijzondere samenwerking tussen Tortoise en Bonnie 'Prince' Billy. Niet een echt constitent geheel, maar Oldhams stem gaat wonderwel samen met de krasse tonen van Tortoise. De vertolking van Devo's That's pep! begrijp ik niet, vooral omdat het gewoon een lelijk nummer is. Daar helpt geen Tortoise aan. Elton Johns Daniel daarentegen schuurt en kraakt lekker. Ook een nummer van The Boss (Thunder Road) is goed te doen, vooral omdat hij er zelf niet aan te pas komt. Hoogtepunt is Some say (I got devil) van Melanie. Slepend en breekbaar.
