Als ik op de luchthaven van Madrid kom, móet ik daar altijd even in het piepkleine cd-winkeltje neuzen. Keuze: flamenco, 'chill' en Spaanse pop/rock (waar dan ook zo maar REM of Bon Jovi tussen kan staan). De vorige keer kocht ik er het Concierto de Aranjuez in de uitvoering van Paco de Lucia.
Dit keer koos ik voor een oudje van Paco, Entre dos Aguas. Het titelnummer vind ik in al zijn eenvoud en misschien ook wel lichte kitscherigheid - het is tenslotte flamenco - ontroerend. Het kent natuurlijk vele uitvoeringen. Die op mijn nieuwe cd is het origineel, uit 1973. Hoe ouder en kaler Paco wordt, hoe opgefokter het nummer wordt gespeeld. Razendsnelle riedels is nog het enige wat rest. Zeker als hij het met die oervervelende Al Dimeola speelt.
Op YouTube vond ik een mooie live-uitvoering uit 1976. Heel hip met elektrische bas en een tof kapsel voor de maestro zelf.
Als student maakte ik tijdens een zomervakantiebaantje in de spoelkeuken (van de labs, niet van de kantine...) van de universiteit kennis met een spaanse medewerker met heel lange nagels aan z'n rechterhand. Gevraagd naar de reden zei hij trots "Flamenco!". Hij heeft nog getracht mij palmas bijG te brengen maar daarvoor schoot mijn zeer rudimentaire ritmegevoel duidelijk te kort.
Ben indertijd in de bieb op zijn aanraden op zoek gegaan naar Paco de Lucia en ik heb Entre Dos Aguos nog ergens op tape liggen. Ik heb er niet zo heel veel naar geluisterd. Flamenco thuis werkt (voor mij) enkel in kleine doses en eigenlijk geniet ik er alleen van als het live is. Met danseres, vanzelf.
Kleine doses, absoluut. Maar ik krijg het altijd te pakken als ik die kant op ben geweest. Fado moet in nog kleinere porties en heeft meer met de romantiek van de vakantie te maken dan dat ik het echt mooi vind.
Als student maakte ik tijdens een zomervakantiebaantje in de spoelkeuken (van de labs, niet van de kantine...) van de universiteit kennis met een spaanse medewerker met heel lange nagels aan z'n rechterhand. Gevraagd naar de reden zei hij trots "Flamenco!". Hij heeft nog getracht mij palmas bijG te brengen maar daarvoor schoot mijn zeer rudimentaire ritmegevoel duidelijk te kort.
Ben indertijd in de bieb op zijn aanraden op zoek gegaan naar Paco de Lucia en ik heb Entre Dos Aguos nog ergens op tape liggen. Ik heb er niet zo heel veel naar geluisterd. Flamenco thuis werkt (voor mij) enkel in kleine doses en eigenlijk geniet ik er alleen van als het live is. Met danseres, vanzelf.