Kek speakersetje gekocht. Hij hangt nu aan de computer, maar past natuurlijk ook uitstekend bij de iPod. Klinkt als een klok. Op de subwoofer zit bass- en trebleregeling, dat zijn die zilverkleurige uitsteeksels links en rechts. Het rechter satellietje heeft volumeregeling met tiptoetsen.
Een coveralbum van Tortoise met Will Oldham, waar zal dat op uitlopen? Met nummers van: Elton John ("Daniel"), Richard Thompson ("The Calvary Cross"), Devo ("That's Pep!"), the Minutemen ("It's Expected I'm Gone"), Milton Nascimento ("Cravo e canela'), Melanie ("Some Say (I Got Devil)"), Don Williams ("Pancho"), Lungfish ("Love Is Love"), Quix*o*tic ("On My Own").
Op 11 oktober - of als SLSK ons goedgezind is eerder - weten we meer.
Wat was ik trots toen ik vannacht om half 2 het licht uitknipte. Een blogtemplate helemaal naar eigen smaak bewerkt en met eigen foto's! Hoe groot is de teleurstelling als ik merk dat die foto's alleen op m'n eigen computer zijn te zien. Logisch ook eigenlijk wel. Bij nader inzien. Vanavond weer verder prutsen.
Update: gefixed. Ik snap alleen niet waarom ik op de Mac wel bullets voor mijn albums en concerten zie en op de pc niet. Updateupdate: ook weer gefixed. Nu alleen nog uitzoeken waarom ik ouderwets moet gaan zitten HTML-en om accenten op de letters te krijgen...
't Is al weer even geleden, maar ik ben er nog steeds van onder de indruk. In een week die in het teken stond van warmte, was het optreden van QOTSA op 26 juni in Keulen het heetst. Mijn god, wat was dat goed. Strak, spetterend en stomend. Niemand - op het podium en in de zaal - had nog een droge draad aan zijn of haar lijf. Heerlijk. Ik heb nadien heel vaak geluisterd naar Lullabies to paralyze en Songs for the deaf. Ze klinken ineens anders. Het is alsof er in mijn hoofd twee kabeltjes connectie maken waarvan de eindjes er voorheen maar wat bij bungelden. De bekende puzzelstukjes die ineens een geheel vormen. Nu was het geen puzzel van 1000 stukjes - dan was ik natuurlijk nooit naar het concert gegaan - maar toch. Het concert heeft me duidelijk gemaakt wat voor band Qotsa (voor mij) is: een rockband, die mooie laagjes stapelt en afpelt. Origineel en ongekunsteld.
Ik heb de zonneschijn gebrand en het is een opvallend rustig plaatje geworden.
1. On A Warm Night 2:34 Les Baxter (Que Mango!) 2. Soleiele 4:29 Bola (Fyuti) 3. Way Of The Sun 4:50 Archer Prewitt (Wilderness) 4. Warm And Sunny Days 5:47 The Dears (No Cities Left) S. Sommer 3:45 Lippok & Morgenstern (Tesri) 6. Good Day Sunshine 2:09 The Beatles (Revolver) 7. Sunshine And Clouds And Everything Proud 1:02 Clap Your Hands Say Yeah (Clap Your Hands Say Yeah) 8. San Berdoo Sunburn 3:42 Eagles Of Death Metal (Peace, Love and Death Metal) 9. See The Sun 4:15 Rocket Science (Eternal Holiday) 10. Lying In The Sunshine 3:58 Free (Free) 11. Le Soleil d'Eline 2:33 Erik Truffaz (Saloua) 12. Under The Sun 7:02 Junior Boys (Last Exit) 13. Where Did My Summer Go 4:51 Erlend Øye (Black Session) 14. Morning Sun (feat. Lou Robinson) 4:52 Plump DJs (Eargasm) 15. Summer (Arovane AMX 4) 6:15 Arovane (Rarities & Remixes) 16. 1986 Summer Fires 1:30 Boards Of Canada (Twoism) 17. Der Purpurrote Sonnenuntergang Am Schilfumsaeumten Bergsee 5:50 Dominik Eulberg (Flora & Fauna)
In elkaar geknutseld in het kader van de Subs cd-cirkel.
Twee uur lang de benen van onder mijn lijf gedanst. De afgelopen nacht ook al toen ik onverwacht in Café Pakhuis Wilhelmina belandde en in een ranselende acid-set werd gezogen. De dag begon dus wat moeizaam en eigenlijk had ik liever op de bank gelegen dan dat ik me naar de HMH zou slepen, maar god wat ben ik blij dat ik dat wel heb gedaan.
Underworld maakte het publiek gek en het publiek maakte Underworld gek. Opzwepend tot de laatste noot. Beukende beats omgeven door warme, zachte, opwindende geluiden. De visuals waren sober, maar Karl Hyde was een visual op zichzelf. De nieuwe nummers beloven veel goeds voor het nieuwe album. De sfeer van Second Thoughest In The Infants - mijn all time favorite - vermengd met Orbital-achtige geluiden en in één nummer zelfs een gitaar die aan System 7 doet denken. Een dubstuk met een wel heel obligaat basloopje ontspon zich tot een wervelende housetrack. Behalve uiteraard veel boem-boem-boem ook weer ritmes zoals in Pearls Girl en Banstyle.
Darren Price versterkte Underworld.
Door af te trappen met een nieuw nummer waarbij Karl Hyde zowel van papier de tekst moest lezen als gitaarspelen, kwam de set wat moeilijk op gang. Helaas ging dat ten koste van het meesterlijke Juanita dat als tweede nummer niet helemaal uit de verf kwam. De sequencer die op de plaat aan het eind van de tweede minuut start (2:41) - altijd weer een kippenvelmoment - verdween in de dreun. Maar vanaf dat moment werd het alleen maar beter. En warmer. Het bleef helaas bij één toegift, want om 23.00 uur gingen de stekkers eruit. "Aaaamsterdaaaammm, we will be back!!" Can't hardly wait.
Laf en gemakzuchtig. Dat is het. Mensen die naar hun werk gingen of naar school. Of naar huis, na een uit de hand gelopen kroegentocht. Mensen die 's avonds bij hun moeder zouden gaan eten of in een restaurant. Of alleen zouden zijn, tegen wil en dank. Mensen die met afgezakte schouders de dag in reisden. Of mensen die zich verheugden op iets leuks dat in het verschiet lag. Mensen die genoten van het leven of er eigenlijk genoeg van hadden. In ieder geval mensen die er niet voor kozen om op dat moment een bom onder hun kont te krijgen. En van wie het merendeel onschuldig genoeg was om niet met zo'n afschuwelijk trauma opgezadeld te worden. Of om gewoon te blijven leven. Kankerterroristen.
Een driedubbel dvd met de veelbelovende toevoeging Deel 1. Heb 'm meteen besteld bij Bol.com, na een recensie op Nu.nl te hebben gelezen waarbij duidelijk wordt dat de recensent het niet helemaal heeft begrepen. Mireille Bekooij! Hoe kómt 'ie erbij. En Tosca heet van achteren Niterink, zonder f. En Arjan Ederveen speelt Peter van der Pood, met r. Check your facts. Maar Kurkdroge tv-satire is dan wel weer leuk gevonden. Geef ik toe.
