Bernard Lenoir wordt wel de Franse John Peel genoemd. Regelmatig nodigt hij bands uit voor een 'Black Session'. Een paar dagen geleden - op 20 september - had hij dEUS in de studio. De sound is verschrikkelijk; zo'n typische overgecomprimeerde gladde radiovla. Barman zingt af en toe (What we talk about) vals, maar de sfeer zit er lekker in. Op 18 oktober ga ik het zelf beleven.
Dit is de setlist:
Pocket Revolution Cold Sun Of Circumstance What We Talk About The Real Sugar Instant Street Fell Off The Floor, Man Stop-start Nature Nothing Really Ends Include Me Out If You Don‘t Get What You Want Theme From Turnpike Assault On Magnus Bad Timing Little Arithmetics Serpentine
Grab it! Via YouSendIt, dus slechts tijdelijk beschikbaar.
Metope maakte het een zwetend Café Pakhuis Wilhelmina niet makkelijk. Michael Schwanen, de man die achter Metope schuilgaat en baas van het kleine label Areal, stond gisteren wat kleintjes achter z'n set, maar zijn klanken waren groots. Geflankeerd door bierdrinkende hossers (wat moet dat op dat podium? Opzouten!) stuurde hij zijn zo vaak hortende en haakse klanken de zaal in. 'Wat een heerlijk avondje', riep de stuiterende barman steeds. En hij had gelijk. Het was een heerlijk avondje dat werd gestart met een minimale set van Nuno dos Santos die naadloos overging in die van Tobias Thomas. Zo naadloos zelfs, dat ik me een uur heb staan afvragen wanneer Thomas zou beginnen. Wist ik veel dat het podium alleen voor Metope was gereserveerd. Metope draaide er een groot deel van zijn nieuweling Kobol doorheen. En nadat hij met een klein knikje en onder lauw applaus de planken verliet, pakte Thomas de draad weer op. Minimaal, nauwelijks vocalen, behalve in de briljante Michael Mayer-mix van Baxendales I Built This City. Op de dansvloer werkte hij niet zo heel goed, merkte ik, maar het was heerlijk om 'm een keer snoeihard te horen.
Luomo heeft Black Dice's Smiling Off door de smoothenizer gehaald. Naar het einde toe wordt de remix wel steeds wranger met de repeterende zangstukjes. Toch blijft hij een stuk gelikter dan het hortende en stotende origineel dat je in verbijstering achterlaat.
Wie bij mij op bezoek komt, wordt vergast op fijne technosets. Wie bij mij in de auto stapt, krijgt techno om z'n oren geslingerd. Wie met me uitgaat, wordt meegesleept naar een techno-avondje. Het duurt altijd een weekje ofzo en dan is het ineens weer jazz of rock wat de klok slaat.
Houd een poes een spiegel voor en haar wraak zal stinkend zijn. Gisteren liet ik poes Wiske in een handspiegeltje kijken. Ik heb haar nog nooit zo in paniek gezien. Ze stoof het hele huis door. Naar buiten. Naar binnen. Buiten. Binnen. Als ze ergens rust had gevonden, nam ze weer direct de benen als ik in de buurt kwam. Toen ik vannacht thuiskwam van het zZz-concert in Ekko trof ik mijn toetsenbord aan beplakt met poezenkots. Ben een uur bezig geweest met het wegpeuteren van de stinkende stukjes die in de onmogelijkste kiertjes zaten. Vanochtend bleek ik - welke toets ik ook indrukte - slechts een '9' te kunnen produceren. Dus nu zit ik achter een nieuw, hagelwit toetsenbord. En Wiske ligt te knorren op de bank.
Eigenlijk had ik in de vorige post willen uitkomen op de ice>Link maar ik was weer zo in vervoering over het uiterlijk van m'n auto (ook met airco, elektrische ramen, elektrische spiegels en warmtewerend glas), dat ik dat na drie regels al was vergeten. Maar de werk-link zat er juist in om te kunnen vertellen over het waanzinnige cadeau dat ik van mij ex-collega's heb gekregen. De ice>Link dus. Lekker m'n iPod afspelen over de autoradio, met perfect geluid.
Het zijn spannende tijden: nieuwe baan en gisteren een auto gekocht. Woeh! Eindelijk maar 'ns de knoop doorgehakt. Kon lang zonder, geholpen door Greenwheels en andere verhuurders. En met werkplekken in het centrum van Amsterdam en Utrecht was een eigen auto ook niet echt nodig. Maar naar de burelen van Twinkle gaat één keer per uur een rechtstreekse trein, als je geluk hebt.
Het is een Lancia Ypsilon geworden, wat een Fiat Punto in disguise is. Een occassion uit '99 die nog de leuke bijzonderheden heeft die er bij het nieuwe model weer uit zijn. Zoals de deurgreep die naast het raampje zit. En de lijnen en bogen vind ik erg cool.
En met een heel tof interieur. Let op het dashboard in het midden en de bekleding (speciale uitgave).
Ik vind de nieuwe cd van dEUS tamelijk geniaal. Helaas kan ik niet de juiste woorden vinden om de muziek te omschrijven. In ieder geval ben ik blij dat Zappa en Beefheart het veld hebben moeten ruimen. Pocket Revolution is een heel sexy plaatje geworden. Poging tot recensie vind je hier, waar ook Gerard en Vincent Romain hun licht over de cd laten schijnen. Wellicht later meer.
