Houd een poes een spiegel voor en haar wraak zal stinkend zijn. Gisteren liet ik poes Wiske in een handspiegeltje kijken. Ik heb haar nog nooit zo in paniek gezien. Ze stoof het hele huis door. Naar buiten. Naar binnen. Buiten. Binnen. Als ze ergens rust had gevonden, nam ze weer direct de benen als ik in de buurt kwam. Toen ik vannacht thuiskwam van het zZz-concert in Ekko trof ik mijn toetsenbord aan beplakt met poezenkots. Ben een uur bezig geweest met het wegpeuteren van de stinkende stukjes die in de onmogelijkste kiertjes zaten. Vanochtend bleek ik - welke toets ik ook indrukte - slechts een '9' te kunnen produceren. Dus nu zit ik achter een nieuw, hagelwit toetsenbord. En Wiske ligt te knorren op de bank.
Katten zijn geweldig. Die van mijn zus kreeg het ooit een keer dusdanig op haar heupen dat ze in de tas kroop waarin mijn KORG MS20 veilig opgeborgen zat. Pas een paar dagen later, tijdens het repeteren met m'n toenmalige bandje, kwam ik er achter dat ze op het toetsenbord had gepist. En toch lukte het me niet kwaad te worden op het beest. Enkel teleurgesteld.
:-))