't Is al weer even geleden, maar ik ben er nog steeds van onder de indruk. In een week die in het teken stond van warmte, was het optreden van QOTSA op 26 juni in Keulen het heetst. Mijn god, wat was dat goed. Strak, spetterend en stomend. Niemand - op het podium en in de zaal - had nog een droge draad aan zijn of haar lijf. Heerlijk. Ik heb nadien heel vaak geluisterd naar Lullabies to paralyze en Songs for the deaf. Ze klinken ineens anders. Het is alsof er in mijn hoofd twee kabeltjes connectie maken waarvan de eindjes er voorheen maar wat bij bungelden. De bekende puzzelstukjes die ineens een geheel vormen. Nu was het geen puzzel van 1000 stukjes - dan was ik natuurlijk nooit naar het concert gegaan - maar toch. Het concert heeft me duidelijk gemaakt wat voor band Qotsa (voor mij) is: een rockband, die mooie laagjes stapelt en afpelt. Origineel en ongekunsteld.
