De quote is al iets te vaak gebruikt, maar ik doe het toch weer even om een leuk bruggetje te kunnen leggen vanaf mijn nummer drie: Charles Mingus with Aphex Twin up his arse. Zo omschreef een recensent van SleazeNation de muziek van Jaga Jazzist. Ten tijde van A livingroom hush en The Styx was dat een passende omschrijving: de afwisseling, enorme drive, veelgelaagde arrangementen van Mingus in combinatie met de vervreemdende en opzwepende elektronica van Aphex Twin. Bij What we must moeten we iets nieuws verzinnen: Charles Mingus with Mogwai up his arse zou kunnen.
Jaga Jazzist heeft de elektronica eruit gegooid en er een rockgeluid voor in de plaats gebracht. En ik moet zeggen dat ik dat niet erg vind. Hoewel A livingroom hush (2002) me van de bank blies júist vanwege de sterke combinatie van samples en beats met een bigband-achtig instrumentarium, sloeg The Styx voor mij te veel door naar het elektronische gedeelte. Ik vind dat album wat kil. Volgens mij hoort kilheid niet bij dit Noorse tiental. A livingroom hush en What we must zijn heel warme albums. Er zit veel plezier in dat moeiteloos overslaat op de luisteraar; Bonanza-genoten Moniiq en Bas haalden dat ook al aan.
Live is het feest compleet. Behalve dat je het plezier hoort, zie je het ook. Daarbij kunnen ze live de perfecte combinatie maken tussen nummers met of zonder elektronica. Best of both worlds, wat wil je nog meer. Het is niet voor niks dat ik ze al een stuk of acht keer heb gezien. Tien uitmuntende muzikanten die zich ver houden van moeilijkdoenerij of muzieksnoeverij. Spelen, met z'n allen. Als je een indruk wilt krijgen van hoe dat klinkt, kun je de versie van What we must kopen met de bonusdisc. Hierop staan wat demoversies, direct ingespeeld en vrij ruw gemixt.
Jaga Jazzist is weer een goed voorbeeld van een lievelingetje waarvan de muziek volledig langs mij heen gaat. Wellicht dat ik ooit zal kunnen doorgronden wat hier nou zo bijzonder aan is. :)
Een goed voorbeeld en lievelingetje: ander voorbeeld is de plaat van Sufjan. Schijnt door 'iedereen' goed gevonden te worden, maar gaat langs mij heen. Hetzelfde geldt, weliswaar in mindere mate, voor deze plaat. Hopelijk heb ik het iets kunnen verduidelijken. :-)
zo te zien gaat Jaga Jazzist de algehele bonanza eindlijst aanvoeren.