So this is goodbye No need to lie; This creature of pain Has found me again. So this is goodbye, So this is farewell, The fight's final bell And I fall where I stand So give your last hand 'cause this is goodbye. Tonight it's goodbye Now I know why Our love's lost in the rough And I've had enough, So this is goodbye
Dus dít is afscheid. Geen slaande deuren, geen scènes, maar een onderkoeld en tegelijkertijd melancholiek vaarwel. Bijna alledaags, het glipt tussen je vingers door terwijl the creature of pain nog lang bij je blijft.
Het album ademt verlies en weemoed, en een groot verlangen naar 'toen', de kindertijd bijvoorbeeld (in Sinatra's 'No one cares' of in 'Like a Child'). Het afscheid mag dan onderkoeld verlopen, tijd om vooruit te kijken is er nog allerminst. De pijn en eenzaamheid blijken toch te groot.
De pracht schuilt 'm in de oppervlakkige kou, die in de onderliggende lagen heel snel afneemt. De bassen, lome beats en ijle synths nemen de droeve woorden mee de diepte in. Daar waar troost is.
Junior Boys website MP3: In the Morning |
Junior Boys snap ik dus echt niet. Het enige dat ik er in hoor is heel vlakke synthpop, een slappe versie van Zoot Woman. Melancholie, verlies en weemoed heb ik er nog nooit in kunnen ontdekken.