De oude stoomtrein heeft er van het begin af aan flink de vaart in. Je hoort 'm stomen en puffen; de wielen gieren bij elke bocht over de rails. De machinist trekt nog eens aan de stoomfluit. Als het je lukt om direct in te stappen - en volgens mij is dat niet erg moeilijk - dan heb je een geweldige reis. Een variëteit aan landschappen trekt aan je voorbij. Je kunt niet anders dan met je neus tegen het raam gedrukt zitten. Om maar niets te missen. Someone Else en Ian Simmonds jagen je over de steppe, buiten sneeuw tot zo ver het oog reikt, binnen een aangename warmte. Brooks laat het sneeuwlandschap redelijk abrupt overgaan in een groen glooiende weide. De jas kan uit en het raam een tikje open. Frisse lucht! En zo denderen we voort, door bossen, langs meren, stranden en zeeën, berg op berg af, zelfs dwars door een openlucht houseparty, een verdwaasd nachtleven, een opgewekt morgengloren en de trein neemt geen moment gas terug. On and on and on and on and on... een adequate vertaling van Immer, volgens mij. Want ook als de trein na een oneindig aantal minuten halt houdt, blijf je lekker zitten voor nog een ritje.
Michael Mayer heeft er twaalf maanden over gedaan om de Best Of drie jaar minimal techno en microhouse te verzamelen en aan elkaar te plakken. Ik geloof het graag. De mix is met heel veel zorg samengesteld en perfect gesmeed tot een ongoing trip.
